Domper

Vanmorgen kreeg ik een smsje van Helga, ze zei" Ik ben best zenuwachtig voor vanmiddag met Maarten in het ziekenhuis en jij?, waarop ik zei "het gaat toch goed met Maarten, ik heb vertrouwen in hem" waarop Helga gerust gesteld was en ik de check up positief te gemoed trad. We moesten om twee uur aanwezig zijn via de tunnel vanuit het WKZ op naar het AZU waar Maarten een Fibro scan kreeg. Er werd gekeken of Maarten veel bindweefsel in zijn lever had of niet, gelukkig kregen we meteen de uitslag en deze was prima. Weer terug naar het WKZ via de tunnel wat Maarten beren interessant vond. Daar gekomen na een uur wachten werd Maarten gewogen en gemeten gelukkig was iets gegroeid volgens het gemiddelde net op het randje. Daarna door naar de KNO arts, de poliepen in zijn neus waren niet gegroeid krijgen nu een spray om ze nog meer te verkleinen. Na de KNO door naar het functie blazen, ik zag al aan Maarten dat hij melig aan het worden was en geheel geen zin meer had (wat ik mij kan voorstellen)daardoor was long inhoud minder, dan de vorige keer. Als laatste dokter Bert, die begon te vertellen dat landelijk besloten is dat elk kind met CF vanaf zijn vierde jaar moet gaan sprayen, dat was een klap in mijn gezicht, Waarom? het gaat toch goed? Dokter Bert gaf aan dat hij veel slijm heeft, vaker verkouden is en veel hoest, slijm wat onder in de longen zit hoest Maarten niet weg. Ik vroeg voorzichtig of het niet volgend jaar zou kunnen hij was hier zeer duidelijk in. Ik voel me er rot door, het is weer een fase verder en dat vind ik eng, eng wat er nog meer gaat komen. Het zal eerst een plekje moeten krijgen en zal me steeds moeten voorhouden dat het ook preventief is het behoud van zijn longen. Ik ga nu even een lekker potje janken en gaan dan weer verder met genieten van mijn mooie mannen en mijn geweldige en liefste wijffie van de wereld.

Iedereen verdient een morgen deel twee

9 juni 2013 staat in mijn geheugen gegrift,twee blogs geleden schreef ik dat hel. en ik mee zouden doen voor LEEF LEF KWF. Ik heb niet gerend omdat ik erg last heb van mijn knie maar mijn lieve vriendinnen waar een van kanker heeft en een vriendin van haar ook kanker heeft wel. vijf kilometer rennen omdat je wilt leven hoeveel lef heb je dan? Vandaag gingen er veel emoties en gevoelens door mij heen verdriet, verwarring,trots, saamhorigheid. Nee het is niet eerlijk en kan mij er boos om maken dat er zulke mooie jonge mensen een klote ziekte hebben of dat Kanker is of CF maakt niks uit.Vandaag stond mijn leven in het teken van al die mensen die ziek zijn en die ook een morgen verdienen. Morgen daar in tegen moet Maarten voor de drie maandelijkse checkup, ben benieuwd is altijd wel spannend is hij aangekomen,gegroeid en kunnen we/ willen we weer stoppen met de antibiotica? Alles loopt een beetje door elkaar heen ik weet wel dat ik trots ben op onze vriendinnen.