13 jun 2012

zorgen

Vorige blog had ik geschreven dat we om de tafel zijn gegaan met Maarten zijn juf, interne begeleider en de logopediste. Ik merk nu dat het me eigenlijk heel veel doet en ik niet bevredigende antwoorden heb gekregen. Gelukkig heb ik een zus die zelf in het onderwijs zit en mij geadviseerd heeft om er toch meer mee te gaan doen.Zij gaf aan dat het veel leeek op een dysfatische ontwikkelingsstoornis, natuurlijk ga je het internet afstruinen en kwam bij een folder waar toch veel kenmerken bij stonden die Maarten ook laat zien. Dat is slikken want wat nu??? Voor de mensen die niet weten wat deze ontwikkelinksstoornis is hier een korte uitleg, mensen diedit hebben komen moeilijk uit hun woorden, ze weten het wel maar kunnen het niet goed zeggen.Maarten die weet heel goed hoe hij moet tellen maar zodra je vraagt tel eens deze potloden dan klapt hij dicht en telt 1,2,5,7 en roept grapje. Maar van de week zaten we in de auto en je hoort hem gewoon van 1 t/m 10 tellen. Na overleg met Cora (WKZ verpleegkundige) kregen wij gisteren een afspraak binnen voor de KNO poli in het WKZ, Maarten gaat dan bekeken worden door een audioloog en kinderarts ben benieuwd of het klopt wat wij denken. Dit houdt mij zo ontzettend bezig ik wil gewoon het aller beste voor mijn jochie, naast CF ook nog een taalontwikkeling die niet goed verloopt, op sommige momenten ben ik er zooooo klaar mee. Het doet me pijn en het maakt me verdrietig.Ik ben eigenlijk gewoon bang dat hij door het niet zoveel praten in de klas, hij ook niet echt contact maakt en hij uiteindelijk buiten de boot gaat vallen. Dat zijn natuurlijk wel mijn hersenspinsels en soms nemen die ook een loopje met mij dat weet ik wel maar het is verdomd vervelend.

3 opmerkingen:

Esther zei

tja .. logisch hoor dat je je zorgen maakt. Dat hoort, volgens mij, ook wel een beetje bij het mama zijn :-)
Je verhaal is herkenbaar al merkten wij al veel eerder dat Ruben achter loopt. Maar joh, Maarten is nog heel jong. Als je nu inderdaad actie onderneemt kun je een boel voorkomen hoor. En als je vragen hebt... stel ze gerust hoor. De weg die je nu gaat bewandelen hebben we al meegemaakt (kno enz)Sterkte
Esther

Anoniem zei

Ow, wat naar zeg! Ik hoop echt dat het meevalt. Het is zo'n lekker joch zoals ik hem op de foto zie. Ondeugende snoet. Ziet er pittig uit. Hij is volgens mij wel slim, om dan te zeggen: grapje!
Sterkte!! Groet, Martina

ing zei

He Peet,
Natuurlijk houdt het je bezig en is het moeilijk te verteren, maar het beste wat je kan doen is wat jullie nu doen. Opkomen voor je ventje, uitzoeken wat er precies aan scheelt (of niet) en uiteindelijk zal dat ervoor zorgen dat het je straks weer lekker gaat of dat je je er beter door kan voelen. Iedere ouder kent de angst van je kind niet buiten de boot wilt laten vallen, maar soms kan je niet meer doen dan zorgen voor een plekje in de boot, je kind een steun in de rug geven en er altijd voor hem zijn. Maar goed, wat heb je aan iedere ouder? Het is jouw zorg, jullie verhaal, maar ik hoop dat je snel verder bent in dit proces. Dikkke knuffel van ons
ing