Helaas ik ben het niet geworden persoonlijkbegeleider voor mensen met een autisme. We waren met z'n tweeen naar de tweede ronde maar de ander is het geworden. Toen kwam ik woensdag op mijn werk en wat hoor ik heeft een collega zelfmoord gepleegd. Ja dat zet je met beide benen op de grond. Een klein pluspuntje is wel dat het je weer heel bewust doet leven hoe pijnlijk het ook is. Zij was een geweldige vrouw die altijd klaar stond voor anderen maar helaas niet voor haar zelf. Het doet mij zelf wel nadenken over het leven, vriendschappen en het zo ontzettend genieten van Maarten. Gisteren kwam ik thuis nadat ik bij de begravenis was geweest en dan kom ik binnen en dan zie ik zo een grote lach van hem en dat doet mij goed.Dat geeft mij zoveel energie dat ik er weer tegen aankan. Vandaag ook Maarten ligt heerlijk in bed wederom weer snip verkouden, Wij heerlijk aan een wijntje met wat nootjes erbij, dat is voormij pure geluk en denk niet aan die rot week die ik heb gehad.
Want ook al heb ik die baan niet voor persoonlijkbegeleider, ik ga wel ergens anders werken in oudewater. Daar wonen mensen met een licht verstandelijke beperking, iets anders, nieuws en zeer leerzaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten