22 okt 2014

9 maanden

Ja negen maanden geleden was mijn laatste blog en is er nu heel veel gebeurd? Ja en nee. Op het gebied van Maarten en zijn CF kan ik gelukkig zeggen nee, ook al schrokken we begin oktober wel na altijd goed geblazen te hebben, blies hij opeens 20 procent minder waarop de dokter aangaf over twee weken terug en 2 maal per dag vernevelen anders zal hij opgenomen moeten worden. We zijn flink aan de bak gegaan en Maarten blies vorige week over de 100 procent, super blij en trots dat we waren. In deze afgelopen maanden zijn onze mannen allebei een jaartje ouder geworden, wat ben ik trots op ze. Na een heerlijke vakantie op Texel ging Maarten naar groep 3 wat was hij trots, een eigen tafel en bakje, leren lezen en rekenen. Hij doet het super. Onze jongste man zit sinds juni op een speciale peuterschool wat gericht is op taal en spraakproblemen en ook hij gaat steeds beter praten. Soms halen ze de bloed onder je nagels vandaan maar oh wat ben ik trots op ze en hou ik van ze. Zelf vond ik het wel zeer bewogen maanden, vooral binnen mijn werk door dat de zorg op de schop gaat gebeurd er binnen mijn organisatie ook van alles. Ik ben overgeplaatst naar een ander team dit omdat het team waarin ik zat werd opgeheven, daar baalde ik ontzettend van we hadden een geweldig team en was daar geheel mijzelf. Nu zit ik in een team wat prima is maar Petra zijn zoals ik echt ben lukt me niet. Ik geloof er wel in dat het juiste op mijn pad gaat komen. Wat wel super was de tweede editie van LEEF LEF, zoals ik eerder al verteld heb is een goeie vriendin van ons ziek en voor het tweede jaar heeft zij en een stel anderen een wandel en ren van 5 km opgezet en er is weer super veel geld opgehaald en nu voor het Helen Dowling instituut. Zelf heb ik met de jongens 2,5 km gelopen en Helga 5 km gerend. Dit in vogel vlucht de afgelopen 9 maanden

2 opmerkingen:

smarissink zei

Wat fijn om je hier weer te lezen. Je bent meer recht trots op je jongens! Ook leuk dat je leef lef speciaal noemt

Anoniem zei

Hè hè, daar ben je weer! Ik snap dat je trots bent op je mannen, het zijn schatten. Blijf ook trots op jezelf hè? Je doet het goed.
Dikke kus, Anne-Marie