Lieve Maarten,
Ik weet nog goed toen jij bij mamma Helga in haar buik zat, hoe klein je ook was ik praatte elke avond tegen je. Ik weet nog als ik thuis kwam van een latendienst dan hoefde ik alleen maar tegen je te praten en je schopte in het rond. Dat was mooi ik wist dat onze band er toen al was. Toen was het zo ver we moesten naar het ziekenhuis jij lieverd wilde eindelijk de wereld bekijken. Na 16uur met spanning wachten en het weg puffen van mamma Helga haar weeen was je er. Je was nog zo klein, hele dunne vingertjes, mooie glinsterende oogjes en oooh zo knap. Toen de mamma's hoorde dat je cf had werden we allebei gek, de wereld zakt onder onze voeten vandaan. Maar lieve Maarten wat zijn wij blij dat je er bent en iedere dag denk ik weer wat ben je toch een heerlijke vent. Soms betrapt mamma Petra zich zelf er wel eens op hoe ik met vol trots over je praat en dat ik dat ook uren zou kunnen doen. Je wordt zo groot en wijs en ik wordt met de dag trotser op je.
LOVE YOU FOR EVER!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten